ΧΕΙΜΕΡΙΝΑ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ

Στους Αγώνες του Σότσι θα πραγματοποιηθούν συνολικά 72 αγωνίσματα σε πέντε αθλήματα. Πρόκειται για το αλπικό σκι, το δίαθλο, το σκι δρόμων αντοχής (ή Ανώμαλος δρόμος), το κέρλινγκ με αμαξίδιο και το χόκεϊ επί πάγου με έλκηθρο.

Η τελετή έναρξης θα γίνει στις 7 Μαρτίου, ενώ η τελετή λήξης στις 16 του ίδιου μήνα και θα χρησιμοποιηθούν οι ίδιες εγκαταστάσεις όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

ALPINE SKIING

H ταχύτητα, η δύναμη και η ισχύς είναι στοιχεία που βοηθούν τους αθλητές  με αναπηρία να συμμετέχουν σε κούρσες αναπτύσσοντας ταχύτητες που, σε αρκετές περιπτώσεις, υπερβαίνουν τα 100km/h. Ο συναγωνισμός είναι παρόμοιος με εκείνον των Ολυμπιακών Αγώνων. 
   
Στο Downhill, η απόσταση από πόρτα σε πόρτα πρέπει να είναι το ελάχιστο 8μ., ενώ το πλάτος της διαδρομής τουλάχιστον 30μ. Η ποινή για την απώλεια μιας πόρτας είναι ο αποκλεισμός. Στην ελεύθερη κατάβαση γίνεται μόνο μια κούρσα και για την κατάταξη μετρά ο χρόνος τερματισμού του αθλητή. 

Το Slalom είναι ένα τεχνικό αγώνισμα. Η διαδρομή είναι η μικρότερη από τα άλλα αγωνίσματα του Alpine Skiing, με υψηλό αριθμό πορτών (55-75 για άντρες και 40-60 για γυναίκες), που πρέπει να διαπεράσουν οι αθλητές. Η ποινή για απώλεια μιας πόρτας είναι ο αποκλεισμός. Κάθε αθλητής συμμετέχει σε δύο κούρσες την ίδια ημέρα. Οι χρόνοι τερματισμού από τις δύο κούρσες προστίθενται για την κατάταξη του αθλητή. 
  
Το Giant Slalom είναι, επίσης, τεχνικό αγώνισμα. Σε σύγκριση με το Slalom, η διαδρομή είναι μεγαλύτερη και υπάρχουν λιγότερες στροφές, που είναι πιο πλατιές και με πιο ομαλή επιφάνεια. Ο αριθμός για τις πόρτες καθορίζεται από την κλίση της διαδρομής και η ποινή για την απώλεια πόρτας είναι ο αποκλεισμός. Κάθε αθλητής συμμετέχει σε δύο κούρσες, την ίδια ημέρα. Οι χρόνοι τερματισμού από τις δύο κούρσες προστίθενται για την κατάταξη του αθλητή. 

Το Super Giant Slalom (Super G) είναι ένα αγώνισμα ταχύτητας. Η διαδρομή είναι μικρότερη απ΄ ότι στο Downhill, αλλά μεγαλύτερη από εκείνες στο Slalom και Giant Slalom. Ο αριθμός για τις πόρτες καθορίζεται από την κλίση της διαδρομής, αλλά με ελάχιστο αριθμό 35 αλλαγών κατεύθυνσης για τους άντρες και 30 για τις γυναίκες. Οι πόρτες τοποθετούνται σε απόσταση τουλάχιστον 25μ. μεταξύ τους και η ποινή για την απώλεια μιας πόρτας είναι ο αποκλεισμός. Στο Super G γίνεται μόνο μια κούρσα και για την κατάταξη μετρά ο χρόνος τερματισμού του αθλητή.

Τα sit-skis, που ορισμένοι αθλητές με κινητικά προβλήματα χρησιμοποιούν καθήμενοι, ονομάζονται επίσης mono-ski. Όπως αναφέρεται και από το όνομα, τα mono-ski έχουν ένα ειδικά προσαρμοσμένο κάθισμα πάνω σε ένα ski. Το κάθισμα περιλαμβάνει ζώνη και άλλους ιμάντες, καθώς και μια συσκευή ανάσχεσης για να ελαχιστοποιεί τις φθορές και τα σχισίματα στο σώμα του αθλητή. 
  
Οι αθλητές που συμμετέχουν στα αγωνίσματα Αlpine Skiing χρησιμοποιούν μπαστούνια για προώθηση και ισορροπία. Τα μπαστούνια στο Downhill και το Super-G είναι καμπυλωτά για να προσαρμόζονται γύρω από το σώμα. Στο Slalom, είναι ίσια και, συνήθως, με πλαστικές λαβές για την προστασία των χεριών από τραυματισμούς. Αθλητές σε συγκεκριμένες ταξινομήσεις (π.χ. με ακρωτηριασμό στο ένα κάτω άκρο, που αγωνίζονται χωρίς πρόσθεση, χρησιμοποιούν sit-ski) χρησιμοποιούν ειδικά μπαστούνια που ονομάζονται outriggers, τα οποία απολήγουν σε μικρές λεπίδες που βοηθούν το σκιέρ να διατηρεί την ισορροπία του.

Υπεύθυνη για το Alpine Skiing είναι η Διεθνής Παραολυμπιακή Επιτροπή Αlpine Skiing (International Paralympic Alpine Skiing Committee, IPASC) της IPC. Στο άθλημα ισχύουν οι κανονισμοί της Διεθνούς Ομοσπονδίας Σκι (Federation International Skiing, FIS) με ορισμένες προσαρμογές. 

Κατά τη διάρκεια της κούρσας, αθλητές με τύφλωση καθοδηγούνται από βλέποντες βοηθούς (όλοι φορούν ειδικά  πορτοκαλί ή άλλου χρώματος τζάκετ, στα οποία αναγράφεται η ιδιότητα τους, π.χ. ΄τυφλός σκιέρ΄ ή ΄εκπαιδευτής τυφλού σκιέρ΄) με ηχητικά σινιάλα. Σε αθλητές Β1 είναι απαραίτητος ο οδηγός, ενώ στις κατηγορίες Β2 και Β3 προαιρετικός. Όμως, σε κάθε περίπτωση, δεν επιτρέπεται η επαφή μεταξύ οδηγού και αθλητή, εκτός εάν συμβεί πτώση. Αθλητές Β1 φορούν μαύρα γυαλιά. Αθλητές με κινητικά προβλήματα χρησιμοποιούν συσκευές προσαρμοσμένες στις ανάγκες τους (π.χ. mono-ski, sit-ski ή ορθοπεδικά βοηθήματα).

Σους χειμερινούς  παραολυμπιακούς αγώνες συμμετέχουν αθλητές και αθλήτριες με φυσική αναπηρία όπως βλάβη νωτιαίου μυελού, εγκεφαλική παράλυση, ακρωτηριασμοί, Les Autres καταστάσεις και διαταραχές της όρασης. Οι αθλητές αγωνίζονται σύμφωνα με το λειτουργικό τους επίπεδο, γεγονός που τους επιτρέπει να συναγωνίζονται αθλητές με διαφορετική αναπηρία.

cross-country skiing

 
Aφορά αγωνίσματα του σκι σε ανώμαλο δρόμο, oι αθλητές χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες, standing (ο αθλητής από όρθια θέση), sit-ski (χρησιμοποιεί ski με κάθισμα), και με οπτικές διαταραχές (χρήση βοηθού). Κάθε κύρια κατηγορία διαιρείται σε υποκατηγορίες σύμφωνα με το επίπεδο λειτουργικότητας των αθλητών που επιτρέπει η αναπηρία.

 Οι κατηγορίες
1. Standing. Οι περισσότεροι αθλητές παρουσιάζουν αναπηρία στο ένα άκρο π.χ. ακρωτηριασμό (χαμηλότερα ή υψηλότερα από το γόνατο, χαμηλότερα ή υψηλότερα από τον αγκώνα). Η κατηγορία περιλαμβάνει έξι υποκατηγορίες (LW2, LW3, LW4, LW5/7, LW6/8, LW9).

2. Sit-ski. Οι αθλητές αγωνίζονται καθήμενοι χρησιμοποιώντας έλκηθρο, με ειδικά διαμορφωμένο κάθισμα και προσαρμοσμένο σε δύο skis, ενώ για την προώθηση χρησιμοποιούν δύο μπαστούνια. Οι αθλητές αυτής της κατηγορίας έχουν αναπηρία στα κάτω άκρα. Η κατηγορία περιλαμβάνει τρεις υποκατηγορίες (LW10, LW11, LW12).

3. Οπτικές διαταραχές (Visually impaired). Οι αθλητές συμμετέχουν στα αγωνίσματα του Νordic Skiing, με τη βοήθεια οδηγού, ο οποίος προηγείται του αθλητή και τον καθοδηγεί, λεκτικά ή με ηχητικά μηνύματα μέσω συσκευής για τις ιδιαιτερότητες της διαδρομής όπως π.χ. στροφές, ανηφορικές και κατηφορικές κλίσεις του εδάφους. Η κατηγορία περιλαμβάνει τρεις υποκατηγορίες (Β1, Β2, Β3). Σε όλα τα αγωνίσματα, ο βοηθός βραβεύεται, επίσης, με μετάλλιο.

Δίαθλο (Biathlon)

Το Δίαθλο είναι συνδυασμός δύο αγωνισμάτων, του σκι σε ανώμαλο δρόμο και της σκοποβολής. Διεξάγεται σε κυκλική διαδρομή απόστασης 2.5χλμ., η οποία διανύεται τρεις φορές με συνολική απόσταση 7.5χλμ. (κοντινή απόσταση) ή πέντε φορές με συνολική απόσταση 12.5χλμ. (μακρινή απόσταση). Κατά τη διάρκεια της κούρσας, οι αθλητές σταματούν δύο ή τέσσερις φορές για σκοποβολή, εκτελώντας κάθε φορά πέντε βολές από απόσταση 10μ. Η ποινή για κάθε άστοχη βολή είναι επιπλέον χρόνος που προστίθεται στο συνολικό χρόνο του αθλητή ή ένας επιπλέον γύρος της διαδρομής. Ο σημαντικότερος παράγοντας για τη νίκη είναι η ικανότητα του αθλητή να εναλλάσσει επιτυχώς αυτές τις δύο δεξιότητες κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Στους αγώνες Διάθλου της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής (IPC), θέση σκοποβολής είναι η πρηνής, ενώ υπάρχουν τουλάχιστον 10 στόχοι για αθλητές των κατηγοριών Β (με διαταραχές της όρασης) και, επιπλέον, τουλάχιστον 10 στόχοι για αθλητές των κατηγοριών LW (με κινητικά προβλήματα). Οι στόχοι πρέπει να έχουν απόλυτα μαύρο χρώμα για τους αθλητές των κατηγοριών Β και διάμετρο 30 χιλιοστά, ενώ για τους αθλητές των κατηγοριών LW απόλυτα άσπρο χρώμα και διάμετρο 25 χιλιοστά. Στη διάρκεια του αγώνα, τα αεροβόλα τουφέκια παραμένουν στο χώρο σκοποβολής. Υποστηρίγματα των αεροβόλων είναι απαραίτητα για τις κατηγορίες LW 5/7 και LW 6/8. Οι αθλητές με τύφλωση σκοπεύουν με ηλεκτρονικό τουφέκι που τους επιτρέπει να σκοπεύουν μέσω της ακοής. Ένα ηλεκτρο-ακουστικό σύστημα (optronic system) εκπέμπει σήμα που ακούγεται έντονα όσο το τουφέκι πλησιάζει το κέντρο του στόχου ενώ μειώνεται όταν το τουφέκι απομακρύνεται από το στόχο. Η ένταση του ηχητικού σήματος μέσα στα ακουστικά που φορά ο αθλητής υποδηλώνει τη χρονική στιγμή που πρέπει να πυροβολήσει.

Τα sit-skis που χρησιμοποιούν οι αθλητές με κινητικά προβλήματα στα κάτω άκρα, έχουν ένα ειδικά κατασκευασμένο κάθισμα που στηρίζεται σε δύο skis, τα οποία είναι σχεδόν παρόμοια με τα κλασικά skis, αν και κοντύτερα, και προσδεμένα στο κάθισμα με το τυποποιημένο δέσιμο που ισχύει στο σκι σε ανώμαλο δρόμο. 

Τα κλασικά skis, κατασκευασμένα από φάϊμπεργκλας, είναι συνήθως 25-30εκ. υψηλότερα από το ύψος του αθλητή. Είναι ελαφροβαρή, ζυγίζοντας λιγότερο από 450γρ. το καθένα. Τα skis, που χρησιμοποιούνται στην ελεύθερη τεχνική, είναι περίπου 10-15εκ. κοντύτερα σε ύψος, για καλύτερους ελιγμούς. Επιπλέον, είναι πιο σκληρά με άκρες με μικρότερη καμπύλη σε σχέση με τα skis που χρησιμοποιούνται στην κλασική τεχνική. Το έδαφος της διαδρομής, και για τα δύο είδη skis, έχει μια αυλακιά κάτω από το κέντρο του ski για να διατηρεί το ski σε ευθεία γραμμή κατά τη διάρκεια της διαδρομής.    

 

ΧΟΚΕΪ ΣΕ ΠΑΓΟ ΜΕ ΕΛΚΗΘΡΟ (ICE SLEDGE HOCKEY)

Το χόκεϊ σε πάγο με έλκηθρο είναι η έκδοση των Παραολυμπιακών Αγώνων του χόκεϊ σε πάγο και με αυτή τη μορφή συμπεριλαμβάνεται επίσημα στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων από το 1994 στο Lillehammer. Είναι ένα άθλημα που απαιτεί καλή φυσική κατάσταση, με φάσεις που εξελίσσονται ταχύτατα και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα των Χειμερινών Παραολυμπιακών Αγώνων, όπου συμμετέχουν μόνο άντρες με αναπηρία στα κάτω άκρα (εγκεφαλική παράλυση, παραπληγία, δισχιδής ράχη, ακρωτηριασμοί κλπ). Δεν εφαρμόζεται η διαδικασία ταξινόμησης, καθώς οι αθλητές πρέπει να πληρούν μόνον τα κριτήρια της ελάχιστης αναπηρίας (π.χ. ακρωτηριασμός στον αστράγαλο, πάρεση, αγκύλωση στην άρθρωση του αστράγαλου, σπαστικότητα / δυσκολία συντονισμού ανάλογης της κατηγορίας CP7), η οποία πρέπει να είναι εμφανής και εύκολα αναγνωρίσιμη και, επιπλέον, να καθιστά αδύνατη τη συμμετοχή στο άθλημα στην κλασική μορφή (IPC Sport Rules, 2002.  

Παρόμοιο με το χόκεϊ σε πάγο των Ολυμπιακών Αγώνων, 6 παίκτες (με τον τερματοφύλακα) για κάθε ομάδα συμμετέχουν στον αγώνα. Το δυναμικό της ομάδας μπορεί να αποτελείται το μέγιστο από 15 παίκτες όμως σε κάθε αγώνα δικαίωμα συμμετοχής έχουν 12 παίκτες. Οι διαστάσεις του γηπέδου είναι περίπου 60μ. μήκος και 30μ. πλάτος. Η διεξαγωγή του παιχνιδιού απαιτεί ειδικό εξοπλισμό, π.χ. τα ειδικά σχεδιασμένα έλκηθρα με δύο λεπίδες που αντικαθιστούν τα κλασικά skis και που προσαρμόζονται κάτω από το κάθισμα ώστε να επιτρέπουν στον παίκτη να πασάρει το δίσκο (κατασκευασμένο από σκληρό ελαστικό) και κάτω από το έλκηθρο, ενώ μια προέκταση βοηθά στη στήριξη των ποδιών. Οι παίκτες χρησιμοποιούν δύο μεταλλικά μπαστούνια που καταλήγουν το ένα σε καρφιά και το άλλο σε λεπίδα. Με γρήγορα και ελαφρά κτυπήματα από τους καρπούς, οι παίκτες μετακινούνται στο γήπεδο χρησιμοποιώντας το μπαστούνι με τα καρφιά και στη συνέχεια χρησιμοποιούν το μπαστούνι με τη λεπίδα για το κτύπημα του δίσκου. Ένας παίκτης, που είναι ικανός να σουτάρει και με τα δύο χέρια, μπορεί να χρησιμοποιεί δύο μπαστούνια με λεπίδες. Ο αγώνας διαρκεί 45΄, σε 3 περιόδους των 15΄ (σε ισοπαλία, εφόσον απαιτείται, δίνεται παράταση 10΄ και στη συνέχεια από ένα πέναλτι).

WHEELCHAIR CURLING

Το Curling είναι γνωστό για περισσότερα από 500 έτη. Στη Σκωτία, εξαιτίας της μεγάλης ανάπτυξης, δημιουργήθηκαν Λέσχες από το 1838 με μέλη υποστηρικτές του αθλήματος. 

Το Wheelchair Curling είναι ένα άθλημα στόχων βασισμένο σε πολύ απλή ιδέα. Οι παίκτες γλιστρούν την ΄πέτρα΄ (stone) πάνω σε ένα λεπτό στρώμα πάγου και πρέπει να τη σταματήσουν όσο πιο κοντά γίνεται στο κέντρο ενός συνόλου από  δακτύλιους, που ονομάζονται ΄το σπίτι΄. Οι αντίπαλες ομάδες προσπαθούν να μην επιτρέψουν να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Επομένως, το άθλημα απαιτεί στρατηγική, υψηλό επίπεδο δεξιοτήτων, λεπτούς χειρισμούς, φυσική κατάσταση και προσπάθεια.  

Η ΄πέτρα΄ δεν πρέπει να ζυγίζει περισσότερο από 19.96κ., να έχει μεγαλύτερη περιφέρεια από 91.44εκ. και ύψος όχι λιγότερο από 11.43εκ. Μια λαβή επιτρέπει την ανύψωση, τη μεταφορά και την απελευθέρωση της ΄πέτρας΄. Η ώθηση της ΄πέτρας΄ μπορεί να γίνει και με τη βοήθεια ενός επιμήκη άξονα, η κατάληξη του οποίου προσαρμόζεται στη λαβή της ΄πέτρας΄ και έτσι επιτρέπεται σε παίκτες με σοβαρότερο επίπεδο αναπηρίας να συμμετέχουν στο ίδιο επίπεδο αγώνων.      

Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο Curling για παίκτες σε αμαξίδιο διεξήχθη στην Crans-Montana της Ελβετίας (Ιανουάριος, 2000). Ως Παραολυμπιακό άθλημα εμφανίσθηκε επίσημα για πρώτη φορά στους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τορίνο (2006). Συμμετέχουν αθλητές με σοβαρές βλάβες στα κάτω άκρα που επηρεάζουν τη ικανότητα βάδισης (π.χ. κάκωση νωτιαίου μυελού, σκλήρυνση κατά πλάκας, ακρωτηριασμός στα δύο κάτω άκρα, εγκεφαλική παράλυση) και, συνήθως, απαιτούν τη χρήση αμαξιδίου στις καθημερινές δραστηριότητες. Πιο συγκεκριμένα, αθλητές που δεν είναι περιπατητικοί ή μπορούν να βαδίσουν σε μικρές αποστάσεις. Η  ομάδα αποτελείται από άντρες και γυναίκες. Ισχύουν οι κανονισμοί της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Curling (WCF) με ελάχιστες προσαρμογές για τους παίκτες σε αμαξίδιο (δεν ισχύει το σάρωμα).       

Σας άρεσε το άρθρο? Μοιραστείτε το!