Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Πρώτη και στο… χορό

Ένα από τα μεγαλύτερα κλισέ στη δημοσιογραφία (και όχι μόνο) είναι η φράση «αθλητής-πρότυπο». Εξ ορισμού, όλοι οι αθλητές είναι πρότυπα και έτσι τους αντιμετωπίζει η κοινωνία. Κάποιοι είναι αρνητικά πρότυπα και κάποιοι κάνουν τη διαφορά. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου. Μια αθλήτρια που χαίρεσαι να την παρακολουθείς εντός αλλά και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Η Αλεξάνδρα είναι 28 ετών, πρωταθλήτρια Ελλάδος στην κολύμβηση (S3) και για πρώτη φορά συμμετείχε στους ευρωπαϊκούς αγώνες του Αϊντχόβεν εκπροσωπώντας την χωρά μας, το περασμένο καλοκαίρι στα 50μ. ελεύθερο και ύπτιο πραγματοποιώντας δυο πανελλήνια ρεκόρ, ένα για κάθε άθλημα (56.26 και 1:06.43). Η Αλεξάνδρα όμως συμμετέχει και στην καμπάνια ευαισθητοποίησης και ενσωμάτωσης για άτομα με μυϊκή δυστροφία, με την ονομασία «Χορός για όλους –όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί».
Αλεξάνδρα καλώς ήρθες στην παρέα του sportsfeed.gr.
Καλώς σας βρήκα και καλώς με δεχτήκατε.
Ποια είναι τα συναισθήματα ενός αθλητή που εκπροσωπεί την χώρα του για πρώτη φορά σε μια διεθνή διοργάνωση;
Το να εκπροσωπείς τη χώρα που σε στηρίζει και σε τρέφει είτε είσαι αρτιμελής, είτε με κινητική αναπηρία είναι ένα όμορφο… καθήκον που σε γεμίζει περηφάνια. Όταν αυτό συνοδεύεται από επιτυχίες σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε ομαδικό, αυτό σε γεμίζει χαρά. Είναι μια ανταμοιβή για τους κόπους και τις θυσίες που έχεις κάνει για να φτάσεις μέχρι εδώ, προσπαθείς για το καλύτερο και φυσικά προσφέρεις χαρά στους ανθρώπους που σε έχουν στηρίξει στην προσπάθεια σου. Να εκπροσωπήσω τη χώρα μου ήταν ένα όνειρο και τώρα το μόνο που έχω στο μυαλό μου είναι να το κάνω με τον καλύτερο τρόπο και να φέρω στην πατρίδα μου όσες περισσότερες επιτυχίες μπορώ.
Εισαι ικανοποιημένη από την πρώτη σου παρουσία;
Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη για τους χρόνους που κατάφερα να πετύχω. Με την βοήθεια του προπονητή μου Μιχάλη Νικόπουλου και της προπονήτριας μου Έλενας Καλαίας οι οποίοι με τις τεχνικές που μου διδάσκουν κατάφερα να βελτιώσω τις επιδόσεις μου. Με στήριξαν ηθικά, δημιουργώντας μου καλή ψυχολογία και για έναν αθλητή αυτό είναι το σημαντικότερο εφόδιο για την επιτυχία. Η ενθάρρυνση, η τεχνική και η καλή ψυχολογία είναι το τρίπτυχο για ένα κάλο αποτέλεσμα σε αγώνες. Κατάφερα να βελτιώσω αρκετά το πανελλήνιο ρεκόρ και στα δυο αγωνίσματα που συμμετείχα, τόσο στα 50μ. ελεύθερο όσο και στο ύπτιο. Αυτός ήταν και ο βασικός μας στόχος. Να βελτιώσουμε τις επιδόσεις μου.
Δεν μπόρεσα όμως να χαρώ την επιτυχία μου γιατί με τις ενοποιήσεις των κατηγοριών, από την S1 μέχρι την S4 ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος και ίσως και άδικος καθώς συναγωνίστηκα με αθλήτριες που έχουν περισσότερες σωματικές λειτουργίες. Αν συμμετείχα μόνο με τις συναθλήτριες μου στην S3 που είμαι θα είχα καταλάβει την πρώτη θέση και όχι την έβδομη. Δεν πειράζει όμως συνεχίζουμε δυνατά.
Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;
Επόμενοι στόχοι ε; Επιθυμία θα το έλεγα εγώ. Να παραμείνω στη κατηγορία μου, να ρίξω και άλλο τους χρόνους μου και να είμαι παρούσα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016. Με τους χρόνους που πέτυχα κέρδισα την πρόκριση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2015 στην Σκοτία, όπου θα κριθεί η συμμετοχή μου στους Παραολυμπιακούς.
Εκτός όμως από αθλήτρια είσαι και μέλος της πρωτοβουλίας «Χορός για όλους». Τί στόχο έχει αυτή η προσπάθεια;
Είμαι μέλος σε μια όμορφη και ευχάριστη ομάδα που σκοπό έχει τη γνωριμία με το διαφορετικό. Η ιδέα με ενθουσίασε καθώς μέσα από το χορό που τόσο πολύ μου αρέσει και αγαπώ, επιτυγχάνεται η ένωση και η γνωριμία με το διαφορετικό. Σε πολλούς φαίνεται εξωπραγματικό, άνθρωποι που κινούνται με αναπηρικό αμαξίδιο να μπορούν να χορέψουν. Το αναπηρικό αμαξίδιο λειτουργεί ως προέκταση του σώματος του ατόμου και του επιτρέπει να εκτελεί χορευτικές κινήσεις. Στον αγωνιστικό χορό με αμαξίδιο υπάρχουν ζευγάρια τα οποία αποτελούνται από ένα άτομο σε αμαξίδιο και ένα αρτιμελές. Είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που δημιουργούνται τα οποία δεν μπορούν να περιγράφουν αν δεν το δεις και δεν το ζήσεις. Ο κόσμος θα ήταν πολύ όμορφο να έβλεπε μια άλλη άγνωστη διάσταση της καθημερινότητας μέσα από μια ξεχωριστή και άγνωστη χορογραφία για αυτούς. Έτσι θα γνωρίσουν την αναπηρία και θα έρθουν αυτομάτως πιο κοντά γιατί τελικά θα διαπιστώσουν ότι δεν είναι… μακριά.
Τι σε ευχαριστεί να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;
Κάνω οτι είναι δυνατόν να διευρύνει το νοητικό αλλά και ψυχικό μου ορίζοντα. Διαβάζω αρκετά, μου αρέσει να βοηθώ συνανθρώπους μου με οποιοδήποτε τρόπο. Φυσικά κάνω και όλα τα απλά και καθημερινά πράγματα που κάνουν όλου, όπως να βγω για καφέ με φίλους. Επίσης μου αρέσει πολύ το θέατρο. Είναι ένας ιδιαίτερα ευχάριστος τρόπος να αξιοποιήσεις το χρόνο σου.
Ποιο μήνυμα θα έστελνες στα άτομα που διαβάζουν αυτή την συνέντευξη;
Να είμαστε ο εαυτός μας. Να βάζουμε στόχους και να παλεύουμε για το καλύτερο αποτέλεσμα. Θέλω να πω σε όλους όσοι έχουν κάποια αναπηρία, ότι το να μείνεις κλεισμένος σπίτι και να θεωρείς τον εαυτό σου… ανήμπορο το μόνο που κατορθώνεις είναι να βάζεις επιπλέον εμπόδια στον εαυτό σου. Το να μπορείς να δραστηριοποιείσαι, όποια αναπηρία και αν έχεις, αυτό σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Εντάσσεσαι στο σύνολο και να δεν ξεχωρίζεις. Νιώθεις ίσος. Δεν πιστεύω στις σωματικές διαφορές. Μόνο στις ψυχικές. Όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας αλλά και ίσοι. Είμαι πολύ υπέρ της ισότητας.
Αλεξάνδρα σε ευχαριστώ πολύ.

Σας άρεσε το άρθρο? Μοιραστείτε το!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου